De laatste week van de Tour de France 2019. De kaarten zijn afgelopen week geschudt in de Pyreneeën, maar wie er nou de beste hand heeft, blijft de vraag. De beoogde deelnemers aan het pokerspel van deze de slotweek: J. Alaphilippe, T. Pinot, S. Kruijswijk, E. Buchmann, E. Bernal en G. Thomas.

Wie laat er in zijn kaarten kijken, wie overspeelt zijn hand en wie gaat er all-in om de pot binnen te slepen? We gaan het deze week zien in de Alpen:

Etappe 16:
Nîmes – Nîmes

Na het klimmersgeweld van de Pyreneeën staat er dinsdag een kalm rondje Nîmes op het programma.  Voor de aanvalslustige klimmers lijkt deze etappe op het eerste gezicht een goed excuus om nog maar even een extra snipperdagje te nemen.

Het peloton vertrekt vanuit Nîmes in noord-oostelijke richting, vervolgens is het constant een beetje linksom. Uiteindelijk komt het peloton twintig kilometer voor de eindstreep weer recht boven Nimes uit bij de Pont Saint-Nicolas. Wanneer het peloton deze brug over fiets toont het profiel een pukkeltje waar een eventuele sprint ontregelt zou kunnen worden, maar als we van Google Maps uit mogen gaan, valt dat allemaal wel mee. Je zou dus denken dat niets een koninklijke sprint in Nîmes in de weg staat.

Maar zijn er uberhaupt wel teams die de aanvallers willen bijhalen? We kunnen ons goed voorstellen dat Jumbo-Visma, Quickstep en Bora-Hansgrohe geen zin hebben om veel renners op te offeren die in de bergen nog van nut kunnen zijn.  En wat te denken van de wind? De laatste 25 kilometer komt de wind schuin van voren, maar of de voorspelde windkracht drie genoeg gaat zijn om waaiers te trekken? Mocht het een kleine kopgroep is die op avontuur gaat, dan gaan we tóch uit van een massasprint, maar misschien wordt deze etappe toch interessanter dan dat je van tevoren zou verwachten.

Usual suspects
Ewan, Groenewegen, Sagan

Let ook op
Boasson Hagen, Bol, Pollit, Rosetto

Etappe 17
Pont du Gard – Gap

De etappe naar Gap is inmiddels bijna een vaste terugkomer in de Tour de France. Zo is dit al de 5^e  keer dit decennium  dat Gap als aankomstplaats fungeert. En traditioneel wordt de finish in Gap voorafgegaan door een afdaling.

Afdalen naar Gap is namelijk kleine Tourhistorie. Zo is het inmiddels zestien jaar geleden dat de afschuwelijke val van Josebá Beloki, in de afdaling van de Côte de la Rochette, Lance Armstrong in de grasvelden dwingt. Acht jaar later in 2011 daalden Boasson Hagen, Thor Hushovd en Ryder Hesjedahl in de stromende regen af van de Col de Manse om met zijn drieën te sprinten voor de ritwinst. Wéér twee jaar later was wederom de Col de Manse de slotklim. Dit maal besloot Alberto Contador druk te zetten op Chris Froome in de afdaling, maar de Spanjaard ging vervolgens zelf tegen het asfalt in de rit die uiteindelijk door Rui Costa werd gewonnen. De laatste etappewinnaar in Gap is Ruben Plaza. Hij bleek in 2015 de beste daler van de kopgroep en kwam vervolgens solo over de meet.

Dit jaar is het niet de vaak terugkerende Col de Manse die voor spektakel moet gaan zorgen in deze zeventiende etappe, maar is, net als in 2006, de Col de la Sentinelle (5,2 km á 5,4% gem.) de slotklim van de dag. Een beklimming van de derde categorie waarop de klassementsmannen vermoedelijk het verschil niet kunnen maken.  Een behouden koers ligt dus in de lijn der verwachting, mede omdat er nog drie zware Alpenritten volgen. Dat betekent dus dat de vluchters vandaag wel weer eens voor de dagzege kunnen gaan strijden.

Usual Suspects
Van Avermaet, Kragh Andersen, Mohoric, Nibali,

Let ook op:
Boasson Hagen, Eiking, Konrad, Trentin

Etappe 18
Embrun – Valloire

Ervan uitgaande dat er zich in de voorgaande etappes geen grove klassementswijzigingen hebben voorgegaan. (Wie weet weet Alaphilippe in etappe 17 nog wat extra tijd te pakken!) Krijgen we de komende drie etappes te zien wie er buigen of barsten in de Alpen. We beginnen met de langste etappe van de drie. 208 kilometers moeten de renners overbruggen om van Embrun naar Valloire te fietsen. Daarbovenop bedwingen ze ook nog eens vier gecategoriseerde cols. De eerste is er eentje van de derde categorie en is ongetwijfeld het punt in koers waarop de kopgroep van de dag vorm krijgt. Hierna volgt de beklimming van de Col de Vars. (9,3 km á 7,5% gem.). Dit is een klim van de eerste categorie en dat betekent dat er 10 bergpunten te verdienen zijn voor de renner die als eerste de top bereikt.

Na een lange afdaling volgt de beklimming van de Col d’Izoard (14,1 km á 7.3% gem.). De Izoard is de tweede berg van Hors Categorie in deze Tour en de top ligt op 2366 meter hoogte. Als Julian Alaphilippe nog altijd in het geel rijdt, kan hij hier al inspanningen verwachten van Groupama – FDJ, Ineos en Jumbo-Visma om hem langzaamaan op de pijnbank te leggen. Na de Izoard volgt namelijk nóg een berg van de buitencategorie: de mythische Galibier!

De Col du Galibier. 23 kilometer lang, een gemiddeld stijgingspercentage van 5,1% en de top die op 2.642 meter boven zeeniveau ligt. Dat betekent dat hier, net als op de Col d’Izoard overigens, dubbele bergpunten verdeeld worden. Maar of die bergpunten voor een aanvaller gaan zijn? Wat ons betreft is het 50/50: of een klein groepje aanvallers is hier nog als eerste boven, omdat de klassementsmannen zich nog een beetje inhouden met de afdaling én de etappes van morgen en overmorgen in het achterhoofd. Of het is oorlog en de bekende namen gaan hier ‘gewoon’ als eerste de afdaling in op weg naar de dagzege en misschien wel het geel.

Usual Suspects
Bernal, Buchmann, Kruijswijk, Pinot

Let ook op
Bardet, Kreuziger, Mollema, A. Yates

Etappe 19
Saint Jean-de-Morienne – Tignes

Na de lange slopende rit van gister staat er vandaag weer net zo’n korte rit op het programma als de etappe naar de Tourmalet. 126 kilometers leggen de renners af in deze etappe waarin ook het dak van de Tour wordt bereikt.

Vanuit het vertrek gaan de eerste 75 km eigenlijk al constant lichtjes omhoog en zijn er een paar bergpuntjes te verdienen op cols van de tweede en derde categorie. Maar met nog 51 kilometer te fietsen begint dan het échte werk met de beklimming van de Col de l’Iseran (12.9km á 7,5% gem.). Deze buitencategorieklim is met de top op 2770 meter boven zeeniveau de hoogste beklimming van de hele Ronde van Frankrijk. De afgelopen weken deden er steeds foto’s van deze bergtop de ronde waarop een flink pak sneeuw te zien was. En hoewel die sneeuwlaag inmiddels helemaal verdwenen is, zegt het wel wat over de omstandigheden die de renners op zulke hoogtes tegen gaan komen.

Na de top volgt de afdaling richting wintersportdorpje Val d’Isere. Hier in de vallei kan het peloton kort even op adem komen en nemen we een aanloopje met stukken die nog (vals plat) omlaag gaan richting de Montée de Tignes. De finish van vandaag ligt vlak na de top van deze klim met een lengte van 7.4 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. De Tignes is niet de allermoeilijkste klim die de renners hoeven te bedwingen deze ronde, maar het feit dat ze de hele dag op hoogte doorbrengen is een niet te onderschatten factor. Het slotakkoord van de dag zal worden gegeven op een soort plateautje, waar de finishlijn is getrokken zo’n 2 kilometer na de top van de slotklim.

Usual Suspects
Alaphilippe, Bernal, Buchmann, Pinot

Let ook op
Bardet, Woods, Yates, Zakarin

Etappe 20          
Albertville – Val Thorens

De allerlaatste bergetappe en dus de laatste kans voor de klassementsrenners om nog iets te forceren. Deze rit van 130 kilometer biedt de renners alle mogelijkheden om nog een alles of niets poging te ondernemen. Na het startschot in het olympische Albertville begint het peloton namelijk (praktisch) onmiddellijk aan de beklimming van de Cormet de Roselend. Hier willen de ploegen met een plan hun mannetjes vooruit hebben zodat ze als springplank kunnen fungeren op de slotklim.

Waar de eerste 30 kilometer van deze rit omhoog liepen, zien we na de top van de Roselend dertig kilometer lang een dalend peloton. Dat dalen doen ze tot aan de voet van de Côte de Longefoy (6,6 km á 6,5%). Het is maar een kort klimmetje, maar het zijn toch gewoon weer wat extra hoogtemeters die de renners op hun bordje krijgen in aanloop naar een absolute monsterklim.

Een angstaanjagende 33,4 kilometer moeten de renners namelijk nog bergop afleggen om aan te komen in wintersportoord Val Thorens. Het zou mooi zijn om de winnaar van de Tour de France in Val Thorens als eerste boven te zien komen. Of dat dan in het geel is, of bijvoorbeeld in het geel-zwart, is alleen maar afwachten.

Usual Suspects
Bernal, Buchmann, Kruijswijk, Landa, Pinot

Etappe 21
Rambouillet – Parijs

Na een hopelijk epische strijd in de Alpen, volgt dan na drie weken koers eindelijk de huldigende rit naar de Parijs. Veel woorden hoeven we niet vuil te maken aan het champagne drinken van de winnende ploeg, want de beelden zijn bekend. Met zo’n 3400 kilometer koers in de benen rijdt het peloton aan het begin van de avond dan eindelijk Parijs binnen.

Het draait vandaag uiteindelijk allemaal om de laatste anderhalf uur. Met nog vijftig kilometer voor de boeg weet het hele peloton dat de finish binnen handbereik is, want ze hebben Parijs gehaald. Vervolgens is met het opdraaien van de Champs Élysées het spel nog één keer op de wagen! Nog eventjes negen rondes verdomde hard rijden over die vermaledijde steentjes rond de Arc de Triomphe en het slotakkoord van deze Tour is voor de sprinters op la plus belle avenue du monde. Tenminste, als er nog sprinters bij zitten.

Usual suspects
Ewan, Groenewegen, Sagan, Kristoff

Let ook op
Bol, Stuyven, Wurtz-Schmidt

Eindklassement
*** Kruijswijk
** Pinot, Bernal
* Buchmann, Thomas, Landa