Qua tijdstip van uitzending is het voor ons Europeanen niet altijd even praktisch, maar toch zijn wij wel fan van de grote rondes aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Niet in de laatste plaats vanwege de fantastische (TourTracker) realtime-informatie, inclusief livestream, die je via web of app krijgt voorgeschoteld. Iets waar men in veel Europese wielerwedstrijden nog een puntje aan kan zuigen.
In mei wist George Bennett van LottoNL-Jumbo nog de Tour of California (UCI WT) op zijn naam te schrijven, maar dit zal geen vervolg in Utah krijgen, want er staat slechts één WorldTour team aan de start: BMC. Dit wil niet zeggen dat de Tour Of Utah 2017 een onaantrekkelijke race zal zijn, want er zijn genoeg andere teams met competitieve renners wel van de partij. Waaronder de meeste prominente Amerikaanse pro-continentale teams, maar ook Italiaanse teams als Bardiani en Nippo-Vini Fantini hebben met een selectie de oversteek gemaakt.
Parcours
Etappe 1:
Logan – Logan (213 km)
Alle hoogteprofielen zijn afkomstig van de website van de organisatie
Waar de meeste etappekoersen normaal gesproken openen met een compleet vlakke sprintetappe doen ze dat in de Larry H. Miller Tour of Utah anders. Met twee beklimmingen en bijna 2000 hoogtemeters is de openingsetappe geen ‘walk in the park’. Toch is het parcours ook weer niet zo zwaar als dat het hoogteprofiel doet geloven.Vanuit het vertrek wordt direct aan de beklimming van Logan Canyon begonnen. Het zware van deze klim is vooral de lengte. In totaal loopt het namelijk bijna vijftig kilometer omhoog. Het stijgingspercentage is niet erg indrukwekkend. Als we kilometer 20 als startpunt nemen komen we uit op een gemiddeld stijgingspercentage van slechts 3%. Een gemiddelde waar de klassementsrenners niet warm of koud van worden.
Na deze eerste beklimming volgt een afdaling tot aan Great Bear Lake. Hier rijdt het peloton een rondje omheen waarna ze nog een keer de Logan Canyon beklimmen. Dit keer van de andere kant, die een stuk korter en steiler is (± 9 km. á 7% gem.). Hierop zouden de betere klimmers weg kunnen rijden. Het is echter nog een lange weg richting finishstreep, want na de top is het nog 70 kilometer dalen richting Logan, de startplaats die ook als finishplaats fungeert. Dit afdalen gebeurt over dezelfde weg als de allereerste klim, wat betekent dat het laatste deel vooral erg flauw omlaag gaat. Dat is niet in het voordeel van de aanvallers. Daarom verwachten wij, ondanks de vele hoogtemeters, toch gewoon een massasprint.
Usual suspects:
Owen, Canola, McCabe, Young
Let ook op:
Marcotte, Dillier
Etappe 2:
Brigham City – Snowbasin Resort (152 km)
Dag twee van deze ronde begint bergop. Iets waar sprinters over het algemeen niet vrolijk van worden. Zij zullen dan ook geen noemenswaardige rol spelen in deze etappe en zich waarschijnlijk met name inspannen om heelhuids en op tijd de finishlijn te bereiken.
Vertrekplaats Brigham debuteert dit jaar in de Tour of Utah, maar de finishplaats zal de vaste volger van ‘America’s toughest stage race’ ongetwijfeld wél bekend in de oren klinken: Snowbasin Resort. Dit jaar fungeert het skicentrum in de buurt van Salt Lake City niet als vertrekplaats, zoals in de eerdere edities, maar als aankomstplaats.Op het dagmenu van het peloton staan drie gecategoriseerde beklimmingen: Sardine Canyon (3e cat.) meteen na de start, North Ogden Divide (2e cat.) en de uit twee delen bestaande slotklim naar Snowbasin (2e cat.)
In de Verenigde Staten houdt men van agressief koersen en wie zou er in zijn thuisland niet als eerste – bergop – willen finishen, in een ronde die in principe wereldwijd te volgen is. We zagen dit seizoen al meerdere malen dat het peloton zich op Amerikaanse bodem misrekende en vluchters met goede benen stand wisten te houden, maar deze etappe is nog vroeg in de ronde en wij denken dat omwille klassementsbelangen een kopgroep niet genoeg voorsprong krijgt. Onze voorspelling is daarom dat het in de finale zal gaan tussen de kopmannen en enkele topklimmers uit het peloton.
Usual suspects:
Bookwalter, Acevedo, Powless, Britton
Let ook op:
Frankiny, Ciccone
Etappe 3:
Big Cottonwood Canyon ITT (9 km)
Voor het eerst in zes jaar wordt er weer een tijdrit gereden in de Tour of Utah. En dat is dan direct een klimtijdrit. In 9 kilometer moeten de renners zo’n 450 hoogtemeters overbruggen. Dat komt neer op een gemiddeld stijgingspercentage van 5%. Verder ziet de klim vanuit Big Cottonwood Canyon richting Brighton er redelijk gelijkmatig uit. De klimmers die niet graag op de pedalen staan kunnen dus goed in hun ritme komen.
Usual suspects:
Bookwalter, Eisenhart, Powless, Huffman
Let ook op:
Frankiny, Aranburu, Navaez
Etappe 4:
South Jordan City – South Jordan City
Dit is een voor Utah nieuwe gaststad en is zowel start- als finishplaats voor de langste etappe van deze week. Qua hoogtemeters lijkt het op papier allemaal mee te vallen, maar er worden grote delen van het parcours gereden in een gebied met nauwelijks beschutting tegen eventueel verraderlijke weerselementen als zijwind of ‘dust devils’. Op de route ligt tevens een strook van circa 16 kilometer onverhard.
De lokale ‘ronde’
Eenmaal terug in de stad wordt er voordat de finish bereikt is eerst nog een lokale ronde – of eigenlijk vierkant – gereden. Volgens de organisatie heeft het parcours van deze etappe de potentie om voor wildwest-taferelen in het peloton te zorgen, maar wij denken dat er genoeg tijd en ruimte is voor de sprintersploegen om zich te organiseren en in (of in de buurt van) de stad een hergroepering te bewerkstelligen. Onze glazen bol zegt dan ook: massasprint vandaag in de straten van South Jordan City.
Usual suspects:
Haedo, Lawless, Canola, Young, McCabe
Let ook op:
Marcotte, Owen
Etappe 5:
Layton – Bountiful (185 km)
Na de vermoedelijke sprintetappe van de vorige etappe, is de vijfde rit er een voor de renners die zich wat meer op hun gemak voelen in de heuvels. Vanuit het vertrek in Layton zijn de eerste 80 kilometer nog vlak. Vanaf daar wordt het parcours echter lastiger. Het belangrijkst in deze etappe zijn de twee laatste twee heuvels. De toppen van deze ‘KOM’s in Bountiful liggen op respectievelijk 30 en 16 kilometer van de eindstreep en zijn daarom goede plekken om aan te vallen. Deze finale rondom Bountiful is de laatste twee jaar trouwens ook verreden. Toen wonnen Logan Owen (2015) en Kiel Reijnen (2016) de sprint van een gereduceerd peloton.
Usual suspects:
Owen, Young, Bookwalter, Lawless
Let ook op:
Oien
Etappe 6:
Heber Valley – Snowbird Resort (99 km)
De koninginnenrit naar het Snowbird Resort is dit jaar kort maar krachtig. Na een relatief vlakke aanloop van twintig kilometer wordt er eerst geklommen richting American Fork Canyon (1e cat.) De route daar naartoe is circa 13 kilometer lang en wat volgt is een minstens zo lange afdaling. De slotklim naar Snowbird, die als finishlocatie al 10 jaar deel uitmaakt van de Tour of Utah, dient zich daarna vrij snel aan. Op de brede Little Cottonwood Canyon road kunnen de topklimmers zich naar hartenlust uitleven. Wellicht gaan we in de laatste 100 meter een sprint om de etappezege zien tussen de twee of drie beste renners van deze week?
Usual suspects:
Bookwalter, Acevedo, Powless, Britton
Let ook op:
Ciccone, Mancebo
Etappe 7:
Salt Lake City – Salt Lake City: (118 km)
De slotetappe bestaat dit keer uit een lokale ronde van ongeveer 11 kilometer in lengte, die elf keer wordt verreden. In 2013 werd de 4e etappe over hetzelfde heuvelachtige circuit verreden. Destijds won Michael Matthews voor Greg van Avermaet en Jasper Stuyven. Het heuvelachtige parcours lijkt dus een kolfje naar de hand van de sprinters met inhoud. Wat ook nog eens in hun voordeel werkt is dat de de finishstraat licht oploopt. Toch zijn ook aanvallers kansrijk in de straten van Salt Lake City. Zeker, omdat er maar één WorldTour-team is om de race te controleren.
Usual suspects:
Lawless, Canola, Dillier, Young
Let ook op:
Barta, Carpenter
Algemeen Klassement
Voor een voorspelling van de winnaar van de Tour of Utah kijken wij naar BMC. Brent Bookwalter krijgt niet het meest geroutineerde team mee naar de States, maar toch denken wij dat zij in staat moeten kunnen zijn om de gretige Amerikaanse teams hun wil op te leggen.
Zijn grootste concurrenten zijn in onze ogen de italiaan Ciccone en de beste klimmers van de Teams Rally Cycling, Axeon Hagens Berman en UnitedHealthCare.Het zou ons niet verbazen als er in het kielzog van Bookwalter nog een BMC’er dichtbij het podium eindigt.
Favorieten:
- Brent Bookwalter
- Neilson Powless
- Giulio Ciccone
Outsiders:
Rob Britton, Janier Acevedo