Donderdagavond (rond 21 uur Nederlandse tijd) gaat in Colorado Springs de eerste editie van de ‘Colorado Classic’ van start. Een Amerikaanse wielerronde met UCI ‘HC’ status, die je met enige fantasie zou kunnen beschouwen als de opvolger van de ter ziele gegane ‘USA Pro Challenge’, een behoorlijk serieuze meerdaagse koers die tussen 2011 en 2015 eveneens in Colorado werd georganiseerd en niet de minste eindwinnaars heeft afgeleverd. Wat dacht u van: Tejay van Garderen, Rohan Dennis en de reeds gepensioneerde Christian Vande Velde.
Deze nieuwe race is zeker geen klakkeloze voortzetting onder een andere naam, want waar de organisatie van de USA Pro Challenge met name koos voor etappes in lijn en ook meerdere malen een tijdrit in het parcours opnam, zien we bij deze eerste Colorado Classic dat drie van de vier etappes zich volledig afspelen op een lokaal circuit met daartussen verscholen één etappe die te typeren valt als een etappe in lijn. Daarnaast zijn de etappes relatief kort; hier geen Europese toestanden van 200 kilometer of meer in het zadel. Dit alles, in combinatie met het gegeven dat de teams voor de hele ronde slechts 6 renners op mogen stellen, zal het spektakelgehalte van de race ongetwijfeld ten goede komen.
Vanwege het – voor ons Europeanen – enigszins onconventionele karakter van deze koers en daarnaast de nog niet 100% complete startlijst, nemen we in deze vooruitblik kort het parcours door en vervolgens noemen we onze favorieten voor het eindklassement. Dus geen favorieten per etappe deze keer. Volgend jaar, als we iets meer inzicht hebben in het koersverloop van deze race hebben gekregen, mag u meer van ons verwachten ?
PARCOURS
Etappe 1:
Colorado Springs (154,4 km)
Eigenlijk spreken profiel en plattegrond voor zich: het peloton krijgt op deze eerste dag zes rondes van iets meer dan 25 kilometer voorgeschoteld. Belangrijkste bezienswaardigheden zijn het natuurgebied Garden of the Gods, waar doorheen wordt gereden, en het uitzicht op de bekende berg Pikes Peak.
Er is iedere ronde sprake van een beklimming en afdaling en dit zal ook zeker leiden tot de nodige uit- en aanvalspogingen, maar de stijgingspercentages lijken ons niet op te wegen tegen het thuisvoordeel van de Amerikaanse renners en de kwaliteit van de WorldTour-teams.
Daar komt nog eens bij dat de benen fris zijn en de sprinters ongetwijfeld even gretig als de aanvallers.Wij voorzien dus een sprint als uitkomst voor deze etappe. Wellicht dat het peloton iets meer uitgedund zal zijn dan de finale van een standaard massasprint.
Etappe 2:
Breckenridge (103 km)
Op dag twee is het circa 3000 meter boven zeeniveau gelegen Breckenridge host van een wederom een uit een lokaal circuit bestaande etappe. De hoofdrol van de tien rondes van 10,3 kilometer lijkt te zijn weggelegd voor de Moonstone Road climb. De stijgingspercentages op dit circuit zijn al een stuk steviger dan die van de dag ervoor en zullen ongetwijfeld door Amerikaanse teams worden aangegrepen om de WorldTour-teams een lesje in agressief racen te geven. Wat ons betreft zijn er voldoende ingrediënten aanwezig om de pure sprinters de das om te doen. Gaan (Amerikaanse) aanvallers het hier vandaag onderling beslissen of zullen klassementsrenners alvast een tikje uitdelen, zegt u het maar?!
Etappe 3
Denver (130 km)
Dit is zeg maar de etappe in lijn van de wielerronde. Al zou de purist daar waarschijnlijk anders over denken. De Amerikaanse term ‘out-and-back course’ doet de situatie wellicht meer recht, er wordt namelijk gestart en gefinisht in dezelfde stad: Denver.
Er moet geklommen worden en ook wel behoorlijk, maar toch zien wij genoeg tijd en kilometers tussen de top van de klim en de finishlijn om het peloton vluchters terug te kunnen halen en de aanwezige sprinters hun ding te laten doen in de straten van Denver.
Etappe 4
Denver (120,1 km)
Ook de slotdag wordt in Denver doorgebracht. De start en finish zijn ook op dezelfde locatie in de stad als in etappe 3. De rest van de route is wel anders, want vandaag wordt er tien keer een ronde van 12 kilometer door de stad gereden. Met natuurliefhebbers is ook rekening gehouden: een lus door het stadspark maakt onderdeel uit van het parcours. Vlak is het niet, maar dit lijkt ons wel de etappe met de minste hoogtemeters per lokale ronde. Dit moet wel een massasprint worden op Walnut Street.
FAVORIETEN
Wie wint de inaugurele editie van de Colorado Classic? Wij zetten enkele van onze favorieten op een rijtje.
Brent Bookwalter:
Onze beoogde winnaar. Was voorbestemd om dit jaar de Tour of Utah te winnen, want BMC was het enige WorldTour-team die er aan de start stond. Helaas gooide een sterk rijdend team Rally roet in het eten en stond Rob Britton aan het einde van week met de beker en de bloemen op het podium. Hij én BMC zullen erop gebrand zijn om in deze race zijn revanche te halen.
Rigoberto Uran:
Prijkt voor Cannondale op de provisionele startlijst en lijkt ons ook een goede kandidaat. Hij lijkt dit jaar de topbenen weer gevonden te hebben en bevestigde dat met een podiumplek in de Tour de France. Het is niet uit te sluiten dat een Amerikaanse renner bij Cannondale-Drapac (gedeeld) kopmanschap krijgt, Lawson Craddock of Alex Howes bijvoorbeeld, het is tenslotte een Amerikaans team.
Rob Britton:
Na zijn overtuigende overwinning in de Tour of Utah de te kloppen man. Verkeert ongetwijfeld in een winning mood en Rally heeft een goed team ter ondersteuning.
Marco Canola:
Wordt vaak gezien als sprinter, maar dat hij behoorlijk kan klimmen heeft hij meer dan eens bewezen. Een prima combinatie van kwaliteiten voor een wedstrijd als deze. Voor ons is hij zeker een podiumkandidaat.
Daniel Jaramillo:
In de Tour of Utah was Mannion de kopman voor UnitedHealthcare, maar deze race lijkt ons goed bij de kwaliteiten van Jaramillo te passen. Hij kan klimmen en heeft een goede punch. Dit geldt overigens ook voor zijn teamgenoot Acevedo.
Serghei Tvetcov:
De Roemeense klimmende tijdrijder reed erg goed in Utah en zat vrijwel iedere etappe bij de voorste finishers. Zal zijn podiumplaats op z’n minst willen evenaren.